Një ngjarje e rëndë dhe e paprecedentë ka tronditur komunitetin dhe jo vetëm, pasi një drejtues policie është i përfsurë në krimin e mashtrimit me kredi. Gëzim Bashllari, shefi i komisariatit të Sarandës, është përfshirë në një skandal masiv mashtrimi dhe falsifikimi dokumentesh, duke shfrytëzuar pozitat e tij për të shmangur një kredi që ai kishte marrë në vitin 2018 nga Alfa Bank. Ky rast ka ngritur shumë pikëpyetje mbi integritetin e institucioneve të rendit dhe besimin që qytetarët duhet të kenë në ata që e drejtojnë policinë.
Gjithçka ka filluar kur Bashllari, pas mospagesës së kredisë dhe pas angazhimit të bankës për ekzekutimin e detyrimit të tij financiar, ka kërkuar të manipulojë sistemin për të shmangur pasojat. Alfa Bank ka nxjerrë një titull ekzekutiv, duke kërkuar që përmbaruesi të kryente veprimet përkatëse për realizimin e kredisë, por Bashllari ka përdorur autoritetin e tij për të mashtruar dhe për të krijuar pengesa në këtë proces.
Në vitin 2019, Gëzim Bashllari depozitoi një kallëzim për falsifikimin e njoftimeve që i ishin dërguar atij nga përmbaruesi. Sipas tij, njoftimet nuk ishin komunikuar, duke pretenduar se nuk jetonte më me prindërit dhe se nuk kishte mundësi për të marrë informacion për të drejtat dhe detyrimet që i lindnin nga kredia e marrë. Kjo është një strategji që ai përdori për të krijuar alibinë dhe për të justifikuar dështimin në pagesën e kredisë.
Një pjesë e theksuar e këtij skandali është deklarata e nënës së tij, Dallandyshe Bashllari, e cila ka pranuar se njoftimet për kredinë ishin marrë dhe nënshkruar prej saj, dhe se ajo ka nënshkruar edhe në emër të djalit të saj Gëzim Bashllari. Por ky tregim fillon të marrë një tjetër drejtim kur Gëzim Bashllari pretendon se nënshkrimi i tij ishte falsifikuar nga nëna e tij, dhe për këtë akuzon përmbaruesin si përgjegjës për mosrealizimin e ekzekutimit të detyrimeve.
Ky përpjekje për të manipuluar dokumentet dhe për të shmangur një borxh financiar është një akt që nuk mund të kalojë pa një hetim të plotë. Duke qenë se Gëzim Bashllari ka lidhje me autoritetet e policisë, ky veprim ka përbërë një shkelje të rënda të pozitës së tij publike dhe një keqpërdorim të besimit të qytetarëve dhe institucioneve të drejtësisë për të shmangur kredinë.
Ky rast shkon përtej një thjesht mashtrimi financiar. Ai përfshin një skema të orkestruar mashtrimi, ku Gëzim Bashllari ka përdorur pozitat e tij dhe lidhjet familjare për të manipulua informacionet dhe për të shmangur pasojat ligjore. Një efektiv policie që përdor autoritetin dhe mundësitë e tij për të shpëtuar nga një detyrim financiar është një akt që sjell shqetësim dhe ngrit pyetje të rënda mbi integritetin dhe etikën e strukturave të rendit në Shqipëri.
Një tjetër element i rëndësishëm është bashkëpunimi i ngushtë mes Gëzim Bashllarit dhe nënës së tij për të krijuar një rrugë të mundshme për të mashtruar sistemin. Kjo ngre shqetësime të mëdha për ndikimin e mundshëm të strukturave të policisë në proceset ligjore dhe për mundësinë e përfshirjes së individëve të tjerë në këtë skemë mashtrimi.
Ky rast i Gëzim Bashllarit duhet të hapë një debat të thellë mbi transparencën dhe përgjegjësinë e policisë dhe të sistemit gjyqësor në Shqipëri. Si mund të besojnë qytetarët që ata që janë të ngarkuar me ruajtjen e ligjit janë të gatshëm për të manipuluar dhe abuzuar me autoritetin e tyre për përfitime personale? A mund të presim që drejtësia të funksionojë në mënyrë të drejtë dhe të paanshme, kur figura të tilla janë të përfshira në skandale kaq të mëdha?
Për të rikthyer besimin në sistemin e drejtësisë, duhet të ndërmerren hapa të shpejtë dhe të qartë. Hetimi i thelluar i këtij rasti duhet të zbulojë të gjithë shtresat e këtij skandali dhe të përcaktojë përgjegjësitë e individëve të përfshirë, përfshirë Gëzim Bashllari, për falsifikimin, mashtrimin dhe keqpërdorimin e pozitës.
Gjithashtu, ky skandal është një mundësi për të reflektuar mbi nevojën për riformatimin e institucioneve të rendit dhe kontrollin e policisë, për të siguruar që individë të tillë nuk mund të manipulojnë sistemin për interesat e tyre personale. Ndryshe, ky do të jetë vetëm një tjetër shembull i dështimit të institucioneve për të siguruar drejtësinë dhe besimin e qytetarëve.