Muajin e kaluar, beteja më e madhe e tankeve në Evropë pas Luftës së Dytë Botërore u zhvillua rreth qytetit të Ukrainës Vuledar. Aty u shënuan humbje të pabesueshme për ushtrinë ruse. Lajmin e konfirmojnë dhe mediat ruse. Në tre javë luftime të ashpra, trupat ruse humbën më shumë se 130 tanke dhe automjete të blinduara, dhe disa qindra ushtarë rusë thuhet se u vranë, disa njësi u fshinë pothuajse plotësisht dhe sulmet ruse për shkak të humbjeve të automjeteve në ditët e fundit të betejës u zhdukën, reduktuar në sulme të thjeshta këmbësorie pa mbështetje tankesh. New York Times raporton se qyteti i minierave u bë skena e konfliktit ku tanket rivale takoheshin rregullisht, por fotot nga terreni, kanalet Telegram të lidhura me ushtrinë ruse dhe ushtarët ukrainas tregojnë se beteja ishte kryesisht e njëanshme dhe se tanket ruse kryesisht bënë të njëjtin gabim, i cili ka qenë vdekjeprurës për forcat e blinduara ruse që nga fillimi i konfliktit të vitit të kaluar, ata fluturonin rregullisht me kolona tankesh në pritat e vendosura me kujdes.
Konflikte të drejtpërdrejta
Vetë beteja për Vuledar zgjati më shumë se tre javë dhe përfshiu njësi të shumta të blinduara nga të dyja anët. Ndërsa doktrinat moderne ushtarake u larguan nga njësitë e mëdha të tankeve që përparonin në formacion, angazhimet e drejtpërdrejta midis tankeve u bënë relativisht të rralla, por përveç Vuledarit, kishte angazhime më të vogla midis njësive të përziera në të dy anët që kontakti i ndërsjellë midis tankeve të armikut ishte praktikisht i përditshëm. Siç shkruan NYT, forcat ukrainase kanë përgatitur me kujdes lokacione për prita përgjatë afrimit të Vuledarit, një qytet me rëndësi të caktuar strategjike për shkak të lartësisë së tij, i cili lejon artilerinë e vendosur në afërsi të kërcënojë drejtpërdrejt rrugët që lidhen me rrugët kryesore në Donbass. Forcat ukrainase kishin kamufluar tanke në pyll jo shumë larg rrugëve hyrëse që nuk ishin të minuara dhe do të minonin fushat përreth rrugëve. Njësitë e këmbësorisë me raketa antitank prisnin në pritë derisa tanket e armikut të vinin në rreze dhe më pas sulmonin. Ekuipazhet ruse, të papërvojë dhe të trajnuar dobët, u panikosën dhe dolën nga rruga, ku u përplasën me mina. Sulmet e artilerisë synuan më pas tanket dhe ekuipazhet e palëvizshme që do të dilnin nga automjetet e tyre me aftësi të kufizuara. Pamjet e publikuara nga ushtria ukrainase tregojnë përfundimin e një prej pritave, ku në një periudhë të shkurtër kohore u shkatërruan një duzinë tanke dhe automjete të blinduara. “Ne studiuam rrugët që ata përdornin, pastaj u fshehëm dhe pritëm,” shpjegoi një rreshter i ushtrisë ukrainase për NYT.
Ushtarë të papërvojë
Humbjet ruse u përkeqësuan më tej nga mungesa e ushtarëve me përvojë dhe të mirë-stërvitur. Shumica e tankeve që u dërguan në sulm kishin ekuipazhe që u bënë tankistë praktikisht brenda natës. Një nga ushtarët e kapur ishte mjek përpara se të transferohej në një njësi tankesh. Kanalet ruse në Telegram konfirmojnë këto pretendime – njësitë e Brigadës 155 dhe Brigadës së 40-të të Këmbësorisë Detare dhe vullnetarët tatarë morën pjesë në tentativën e sulmit në Vuledar, i cili përfundoi me humbje të mëdha për palën ruse, deri në atë pikë sa në fazat e mëvonshme të sulmit, ato nuk u përdorën më nga automjetet e blinduara. Shumica e blogerëve ushtarakë janë të zemëruar me komandantët e njësive që humbën shumicën e ushtarëve të tyre. Një ushtar i kompanisë së tretë të brigadës 155 tha për portalin rus 7×7 se vetëm shtatë ushtarë i mbijetuan sulmit, nga një njësi që numëronte më shumë se 500 persona. Ata u shpallën dezertorë. “Do të ishte më mirë për mua të më kishin kapur dhe të mos ktheheshin më”, tha ushtari. Humori është më i keqi. Ata hodhën në erë 500 jetë, ndoshta më shumë”.