Çfarë dimë se kush qëndron pas shpërthimit të Stambollit

Gjetjet fillestare tregojnë se luftëtarët kurdë ishin përgjegjës për sulmin vdekjeprurës, thotë ministri i brendshëm.

Policia ka arrestuar një sulmues të dyshuar për vendosjen e bombës që shpërtheu në një rrugë të zhurmshme këmbësore në Stamboll, ka thënë ministri i brendshëm i Turqisë, duke shtuar se gjetjet fillestare tregojnë se luftëtarët kurdë ishin përgjegjës për sulmin vdekjeprurës.

Tetë vetë u vranë dhe disa dhjetëra të tjerë u plagosën në shpërthimin e së dielës në Istiklal Avenue, një rrugë e njohur e mbushur me dyqane dhe restorante që të çon në sheshin ikonik Taksim.

“Pak kohë më parë, personi që la bombën u ndalua nga ekipet tona të Departamentit të Policisë së Stambollit”, citon Anadolu Agency të ketë thënë ministri i Brendshëm Suleyman Soylu të hënën. Ai nuk e identifikoi të dyshuarin, por tha se 21 persona të tjerë gjithashtu u arrestuan për t’u marrë në pyetje.

Soylu tha se nga 81 personat që u shtruan në spital, 50 u liruan. Pesë nga të plagosurit po marrin ndihmë urgjente dhe dy prej tyre janë në gjendje të rrezikshme për jetën, tha ai.Kush është përgjegjës?
Soylu tha se provat tregonin se autorët ishin nga Partia e Punëtorëve të Kurdistanit (PKK) dhe ajo që Turqia thotë se është dega e saj siriane, Partia e Bashkimit Demokratik (PYD). Ai tha se sulmi do të hakmerrej.
Ai tha se forcat e sigurisë besojnë se udhëzimet për sulmin erdhën nga Kobane (Ayn al-Arab), qyteti me shumicë kurde në Sirinë veriore që kufizohet me Turqinë.
Të dielën, Ministri i Drejtësisë Bekir Bozdag i tha transmetuesit pro-qeveritar A Haber se hetuesit po fokusoheshin te një grua e cila u ul në një stol pranë vendit të shpërthimit për rreth 40 minuta. Shpërthimi ndodhi vetëm pak minuta pasi ajo u largua.
Të hënën, policia e Stambollit tha se gruaja e arrestuar ishte siriane dhe kishte hyrë në Turqi nga rajoni sirian i Afrinit. Policia shtoi se ajo ishte trajnuar nga forcat kurde.

Çfarë është PKK?
PKK , një grup i caktuar “terrorist” në Turqi, Bashkimin Evropian dhe Shtetet e Bashkuara, mori armët kundër shtetit turk në vitin 1984. Konflikti ka vrarë dhjetëra mijëra njerëz që atëherë.
Dhjetëra mijëra njerëz kanë vdekur në Turqi si rezultat i konfliktit midis shtetit turk dhe PKK-së, me PKK dhe degët e saj duke kryer sulme të shumta ndaj ushtrisë, forcave të sigurisë dhe civilëve, dhe Turqia po kryen operacione në pjesët juglindore të vend me synimin për të detyruar PKK-në të largohet.
Turqia u godit nga një varg bombardimesh vdekjeprurëse midis 2015 dhe 2017, disa nga ISIL (ISIS) dhe të tjera nga luftëtarët kurdë që kërkojnë autonomi ose pavarësi të shtuar.
Pas këtyre sulmeve, të cilat lanë të vdekur më shumë se 500 civilë dhe personel sigurie, Turqia nisi operacione ushtarake ndërkufitare në Siri dhe Irakun verior kundër luftëtarëve kurdë, duke goditur gjithashtu politikanët, gazetarët dhe aktivistët kurdë në shtëpi.

Çfarë mund të bëjë Turqia më pas?
Vitet e fundit, Turqia ka nisur shumë operacione ushtarake ndërkufitare me qëllim të mposhtjes së forcave të udhëhequra nga kurdët që qeveria turke i konsideron organizata “terroriste”.
Në fillim të këtij viti, Turqia tha se do të fillonte një operacion të ri ushtarak në Sirinë veriore, me synimin për të krijuar atë që ajo e quajti një “zonë të sigurt” përgjatë gjithë kufirit Turqi-Siri. Megjithatë, ai operacion deri më tani nuk ka vazhduar, me Rusinë dhe Iranin që kanë shprehur kundërshtimin e tyre.
Forcat Demokratike Siriane (SDF) të mbështetura nga SHBA-ja udhëhiqen nga Njësitë e Mbrojtjes së Popullit (YPG), e cila është dega siriane e PKK.
Dhuna e mëtejshme mund të ndikojë në zgjedhjet presidenciale dhe parlamentare të planifikuara për në qershor 2023. Mbështetja për presidentin Recep Tayyip Erdogan u bashkua pas një vale të mëparshme sulmesh në 2015 dhe 2016. “Ky sulm, nëse pasohet nga të tjerë, mund të rezultojë në lëvizjen e elektoratit në të djathtë dhe konsolidimi rreth kandidatit të sigurisë. Kjo është ajo që ndodhi herën e fundit – Turqia kaloi një seri sulmesh terroriste në vitin 2015”, tha Soner Cagaptay, bashkëpunëtor i lartë në Institutin e Uashingtonit.