Tetëmbëdhjetë vjeç e 229 ditë për golin e parë me Milanin duke u bërë mbrojtësi i tretë më i ri në historinë e klubit që shënon. Përpara Jan KarloSimiçit vetëm Alberto Minoia e Paolo Maldini. Këtë të fundit pranon se e ka pasur idhull pavarësisht se hapat e para në futboll i hodhi si sulmues. Kjo, por edhe shumë kuriozitetet për debutimin në intervistën e parë të serbit.
DEBUTIMI – “E prisja të luaja. Trajneri më kishte paralajmëruar disa ditë më parë duke më ftuar të ruaja qetësinë. Dhe unë ashtu bëra. Nuk do ta harroj kurrë këtë ditë.”
GOLI – “As që e mendoja të shënoja, isha në ndeshje dhe kaq më mjaftonte. Kur ndodhi aksioni doli përpara. Pashë që Rafa ishte larguar nga zona e tij, pashë hapësirën dhe u futa unë. Faleminderit shokëve dhe Rafës që më bënë një pasim shumë të bukur.”
EMOCIONE – “Debutimi është një ëndërr, por jam i lumtur që kam qenë në gjendje të ndihmoj skuadrën. Kur isha i vogël mendoja të debutoja dhe të shënoja. Ja që kështu ndodhi vërtetë. Debutim dhe gol i bukur, diçka që të gjithë fëmijët e ëndërrojnë. Jam i lumtur për ekipin që fituam dhe që shënova një gol, çka është edhe më mirë”.
FANELLA – “Nuk arrij ta besoj. Ishte shumë bukur të shënoja nën tribunën e ultrasve. Fanellën ua dhashë prindërve të mi. Më kanë ndihmuar që i vogël, kanë ardhur këtu në Milano për të jetuar me mua dhe për të më ndihmuar. Jam i lumtur dhe mirënjohës ndaj atyre, të cilët kanë mundur të përjetojnë edhe këto emocione sot”.
MILANI – “Kur klubi më kërkoi kam qenë duke u stërvitur në palestër dhe lajmin ma dha babai im. Nuk e besova e kur shkova në shtëpi kemi biseduar disa orë. Isha shumë i lumtur sepse jam rritur me videot e Maldinit, të cilin e kam pasur idhull gjithmonë. Për mua është nder që jam pjesë e Milanit”.