Në një skenar që ngjan më shumë me një dramë kriminale sesa me realitetin që presim nga një shtet që pretendon të funksionojë me ligj, Shqipëria është kthyer në terrenin e një loje ku fiton mashtruesi Florian Gjergji. Ky shtetas, me mbi dhjetë dënime të regjistruara për vepra të ndryshme mashtrimi, nuk është asgjë më shumë se një simbol i dështimit total të institucioneve të drejtësisë dhe zbatimit të ligjit në vend.
Ndërkohë që ligji parashikon vuajtjen e dënimit, Florian Gjergji vazhdon të jetojë jashtë kontrollit të shtetit, kryesisht në Gjermani, ku jo vetëm që nuk është arrestuar, por ka ndërtuar një stil jete luksoz dhe pothuajse “mbretëror” falë parave të fituara nga mashtrimet dhe, më e rëndësishmja, falë rrjetit të korrupsionit që ka krijuar brenda vetë institucioneve shqiptare.
Çuditërisht, institucionet e Interpolit shqiptar, të cilat kanë detyrën e qartë për të ndihmuar në arrestimin dhe ekstradimin e personave me dënime për krime të tilla, kanë dështuar në mënyrë flagrante. Nuk është thjesht një dështim teknik apo burokratik; ajo që del në pah është një kapje e qartë dhe e thellë e institucioneve nga korrupsioni. Florian Gjergji dyshohet se ka korruptuar drejtorë dhe punonjës të Interpolit, si dhe oficerët e kontaktit në Gjermani, ata që në teori duhet të përbënin një linjë të fortë kontrolli dhe bashkëpunimi ndërkombëtar.
Kjo situatë e rëndë nxjerr në pah një problem madhor, sistemi i drejtësisë në Shqipëri jo vetëm që nuk po mban larg kriminelët e dënuar, por edhe po u hap rrugë të reja për të shfrytëzuar korrupsionin dhe ndikimin. Ndërsa qytetarët shqiptarë përballen me pasiguri dhe mungesë drejtësie, Florian Gjergji dhe të ngjashmit me të, qëllimshëm apo falë vetë institucioneve, vazhdojnë të veprojnë të lirë dhe të mbrojtur nga një rrjet i strukturuar korrupsioni.
Më e keqja nga të gjitha është se kjo nuk është një histori e izoluar, por një simptomë e një sistemi të kapur dhe të deformuar nga interesa personale dhe korrupsion. Institucioni i Interpolit, i cili duhet të jetë një shtyllë mbështetëse e rendit dhe ligjit, është bërë në fakt pjesë e problemit, duke humbur besimin e publikut dhe duke vënë në pikëpyetje integritetin e vet.
Kjo histori duhet të na bëjë të gjithë të reflektojmë me seriozitet mbi rrugën që po ndjek vendi ynë dhe mbi përgjegjësitë që kanë institucionet për të garantuar që drejtësia të mos jetë thjesht një fjalë boshe, por një realitet që prek çdo qytetar. Florian Gjergji nuk është vetëm një mashtrues me rekorde; ai është një pasqyrë e hidhur e një sistemi që nuk funksionon dhe e një shteti që, në disa raste, duket se i hap dyert korrupsionit dhe pandëshkueshmërisë.
Familjarët e Florian Gjergjit luajnë një rol të rëndësishëm në mbështetjen dhe mbulimin e aktivitetit të tij kriminal, duke krijuar një rrjet mbrojtës që i lejon atij të vazhdojë veprimtarinë pa u ndëshkuar. Përtej lidhjeve të ngushta familjare, kjo mbështetje shfaqet shpesh në forma të ndryshme nga heshtja dhe mosbashkëpunimi me autoritetet, deri te ndihma aktive në fshehjen e provave apo organizimin e rrjetit të kontaktit jashtë vendit. Kjo mbështetje familjare, e ndërtuar mbi interesat dhe besnikërinë e ndërsjellë, përforcon një sistem të errët ku ligji dhe drejtësia hasin vështirësi të mëdha për të vepruar me efektivitet. Në këtë mënyrë, familjarët nuk janë thjesht dëshmitarë pasivë, por pjesë aktive në mekanizmin që mbron dhe ripërtëri veprimtarinë kriminale të Florian Gjergjit. Për të cilët do të shkruajmë në vijim .