Shqipëria zë vetëm vendin e 68-të në ren ditjen e FIFA-s, por vë bast për Silvinjon dhe stafin e tij teknik “multikulturor”, siç thotë ai vetë në një intervistë për “Ge.globe”, për të fituar një vend në “Euro 2024”, e cila do të ishte pjesëmarrja e dytë pas 2016-ës. Pranë tij ndodhet Doriva, i cili ishte asistent edhe te Korinthias dhe argjentinasi Pablo Zabaleta, i cili po fillon karrierën si asistent.
Jemi të rinj dhe po kërkojmë hapësirat tona. Për 10, 12, 13 vite kam marrë pjesë në komisione teknike dhe nuk e kam parë veten që të drejtoja një kombëtare, megjithëse mora shumë përvojë në kombëtaren braziliane… dhe kjo më ndihmoi në zgjedhjen time. Brazili më ndihmoi të kuptoja se çfarë ishte kjo punë. Nuk jam ulur këtu ku jam dhe të them “Po tani çfarë”.
Në fund të fundit, ne nuk mund të projektojmë gjithçka dhe e pashë si një mundësi shumë të mirë. Më pas, duke bashkuar atë që po ndodh, atë që tashmë po ndryshon pak në këtë rrugë… Në ekipet kombëtare punojnë edhe disa trajnerë më të rinj. Unë po shoh një trend të trajnerëve të rinj që marrin federatat, ekipet kombëtare dhe zhvillojnë punën e tyre. E kam mirëpritur gjithmonë zgjedhjen tonë këtu në Shqipëri”, shtoi ai.
Mes kaq shumë përgjegjësish, Silvinjo la gruan dhe djalin e tij në Porto të Portugalisë, ku jetoi pasi u largua nga Korinthiansi dhe shkoi të jetonte në një hotel në Tiranë, i pozicinuar afër FSHF-së dhe “Air Albania”-s, një stadium i inaguruar në vitin 2019 dhe pret ndeshjet e Kombëtares.
PESË GJUHË…
Misioni i “Euro 2024” do të ketë kapituj të rëndësishëm këtë javë. Shqipëria e Silvinjos do të presë Moldavinë këtë të shtunë dhe do të vizitojë Ishujt Faroe të martën, në kërkim të gjashtë pikëve për të kërkuar kualifikimin në Grupin E, ku dy skuadra kalojnë më tej dhe favorite sheh Poloninë dhe Çekinë.
Për të shpallur listën, Silvinjo mund të ketë “vrarë mendjen”, të ketë bërë zgjedhje, por ai nuk u përball me një problem: komunikimin. Me italianin, që ishte i pari në listë, ai mundi të fliste individualisht me të gjithë të thirrurit, qoftë personalisht apo me video. Për përkthyes, me të vërtetë, pati nevojë vetëm në kohën e trajnimit.
“Prej katër apo pesë vitesh në të kaluarën kam jetuar në Itali, duke folur italisht. Darka e parë me presidentin, gjithçka ishte e gjitha në italisht. Në federatë largohem mes italishtes dhe anglishtes. Kjo më ka bërë të eci mirë. Unë kam folur tashmë me 30 futbollistë, ndër të gjithë lojtarët që shkova për të vizituar, i pashë në ndeshje apo fola me videothirrje, nuk kisha nevojë për përkthyes.
Ajo që bëjmë është: në takimet kryesore paraqes një ide për futbollin, flas italiasht dhe një person nga pjesa teknike e përkthen në shqip. Nuk kemi dashur të heqim dorë në asnjë mënyrë se ai do të flasë gjuhën vendëse, përfshirë edhe në stërvitje, çdo dyshim që mbetet ka këtë lloj përkthimi. Edhe pse unë, Doriva dhe Zabaleta do të flasim në italisht, spanjisht, anglisht, portugalisht. Kështu që arrijmë të kemi komandën e stërvitjes pa problem, humbet më pak kohë, dhe komunikimi është i mirë”, thotë trajneri.
SHQIPJA DHE GJUHA E TOPIT
“Kur thashë që ia kaloj, nuk ishte në shqip, ishte në italisht (qesh). Gjuha nuk funksionon, është vërtet e vështirë, por rrezikoj me disa fjalë, mirëmëngjes, mirëdita, natën e mirë… Janë fjalë të izoluara, është shumë e vështirë. Kështu që ia dal me gjuhët e tjera”, u shpreh ai.
Sidoqoftë, gjuha më e përdorur është ajo e topit. Së fundmi u bë virale një video e Silvinjos duke luajtur me futbollistët e tij dhe ndërhyrja ndaj Abrashit, duke treguar intensitetin, por edhe pjekurinë e një trajneri që ndihet i sigurt me hapat e tij, pa i kaluar kufijtë.
“Meqenëse e njoh veten si trajner, kam marrë shumë komplimente nga trajnerë të mirë e të sigurt. Gjithmonë jam kujdesur të di nëse mund të futem apo jo në një rreth stërvitor dhe pasi kam biseduar me këta top trajnerë më kanë thënë: “Ke të gjithë kapacitetin, gjendjen, arsimin, nuk do ta teprosh. Dhe ky jam unë, nuk do të kufizoj kurrë potencialin dhe pikat e forta që më duhet të kem me futbollistët”, shpjegon Silvinjo.
NGA PUNA NË SHTËPI? NË KËMBË!
Doriva jeton me Silvinjon në Tiranë, ndërsa Zabaleta jeton ende në Barcelonë për shkak të fëmijëve të vegjël dhe udhëton para ndeshjeve. Ka shumë punë, po, por me një rutinë më të qetë se në qendrat e mëdha dhe kjo i lejon trajnerit të përjetojë qytetin, të njohë kulturën, të ndërveprojë me tifozët dhe madje të ecë në këmbë për në hotel.
“Është një popull fanatik pas futbollit. Kur kam mundësi dal në rrugë. Shpesh largohem në këmbë, jam 1.5 km, 2 km nga hoteli, është edhe afër stadiumit. Ndonjëherë eci, ndaloj në një kafene dhe dikush më thotë: “Shiko, ne jemi aq fanatikë sa ju brazilianët. Ne e duam futbollin”, thotë ai, që më pas vazhdon:
“Rruga është shumë e shkurtër dhe kalojmë nëpër një park. Jam mësuar dhe sa herë dal mbaj kapele dhe syze dielli, që të mos më njohin. Më pëlqen të eci në anonimitet, por kur më njohin, është si: “Zotëri, do të shkojmë në ‘Euro 2024’”. Zhurma popullore e njerzëve është për Europianin. Tirana është një qytet që më befasoi shumë, po rritet shumë. Jemi në qendër, federata dhe stadiumi ndodhen afër, gjithçka është e re. Pra po ia dalim shumë mirë, kuzhina është e jashtëzakonshme, ka shumë prejardhje nga kuzhina italiane, ka kaluar detin Adriatik dhe mbërrin këtu në Shqipëri…
Dhe qyteti është i mirë, po më pëlqen shumë të jetoj këtu, fola për kuzhinën italiane, por ka edhe greke, turke, kuzhinë të pasur, të shijshme. Unë rekomandoj të kaloni një ditë në Tiranë. Kemi paguar për darkën, edhe Doriva”, thotë me shaka trajneri.
Edhe në një rajon me tensione historike, kryesisht me Serbinë, Silvinjo e gjen veten në një mjedis të sigurt në Tiranë. Thjesht nuk ka kohë të mjaftueshme për t’u larguar nga kryeqyteti dhe për të vizituar zona të tjera turistike në vend, siç është edhe “Riviera Shqiptare”.
“Bashkëjetesë e qetë. Historitë që dëgjojmë dhe flasin nëpër kafene janë për momente tensioni të përjetuara në të shkuarën. Pak nga historia e vendit, e gjithë kjo mbetet dhe ne mësojmë dhe kuptojmë. Por, me sa di unë, ata kanë qenë viktima shumë herë, dhe brenda vendit nuk e shohim një gjë të tillë, dhunën… Të mos flasësh me atë që vjen nga Kosova apo nga Serbia… Unë shoh një vend që rritet, nuk kam pasur ende mundësi, por ka plazhe shumë të bukura, dy-tri orë nga Tirana. Vendi është i bukur dhe po zhvillohet shumë, u shpreh trajneri brazilian.
LISTA E SILVINJOS
Të prezantuar në janar, Silvinjo me stafin teknik hynë në një rregjim total, për të kuptuar organikën që kishin në dorë. Kombëtarja shqiptare ka lojtarë të përhapur në ligat më të mira europiane, por jo shumë të njohur. Më të famshëm janë: Strakosha, Berisha, Hysaj, Gjimshiti, Broja, i cili pësoi një dëmtim të rëndë në dhjetor.
“Më ktheve në ditën e parë: shumë punë, shumë energji të shpenzuara. Por kërkon shumë, o njeri nga qielli! Kur vunë në tabelë emrat e 50 djemve të mundshëm, thashë: “Doriva, sa thasë 32 kg ke sjellë, dy?” Dhe ne shkuam të vëzhgonim, të zgjeroheshim në lojtarë, pa harruar trashëgiminë e lënë nga trajneri i mëparshëm Edoardo Reja”, kujtoi Silvinjo.
“Tani më duhet të rishikoj, tetë, 10, 12, 15 ndeshje të Kombëtares shqiptare, çfarë ka qenë dhe çfarë duam të ndryshojmë. Jo se ishte keq, por se kemi një mënyrë tjetër të punës. Nga atje, kuptojmë të gjithë këtë pamje dhe e fusim në sistemin tonë dhe në mënyrën tonë të punës se cilët lojtarë do të marrim. Pastaj vjen hapi i fundit, kur ju vjen futbollisti. Kur ai është duke u stërvitur, ju keni perceptimet reale se ai mund të jetë pak a shumë nga sa keni imagjinuar. Tani jemi në një proces tjetër. Nga ata lojtarë që thirrëm, erdhën katër-pesë me të cilët po i shohim tani, por bërthamën e njohim që në thirrjen e parë. Duhet punë”, shtoi ai.
KUPA E BOTËS NË HORIZONT
Të mendosh për “Euro 2024” është indirekt testim i nivelit të Kombëtares për ngjarjen më të madhe pas saj: Botërorin 2026, në SHBA, Meksikë dhe Kanada, të cilat do të kenë një numër rekord prej 48 skuadrash. Federata shqiptare sigurisht që e ka këtë objektiv. Por Silvinjo preferon të mendojë për qëllimin më të shkurtër, jo vetëm, sepse kontrata e tij është e vlefshme deri në qershor 2024, pikërisht në Europian.
Megjithatë, nuk ka dyshim se është një cikël themelor që kjo eksperiencë të ndryshojë nivelin. Kupa e Botës nuk u shtrua në tavolinë. Të gjitha përpjekjet, përkushtimi dhe përqendrimi i energjisë në këtë moment janë për Europianin. Kur flas me Dorivën, i them: “Është përgjegjësi!”.
Herë pas here e kam parë këtë me Titen, me Roberto Mançinin… Qesharake se si e ndiejmë sot, përgjegjësia për vendimet, është një vend! Prandaj kërkon respekt, punë, përkushtim. Kudo që shkojmë dëgjojmë “duhet të fitojmë”.
Unë mendoj se është e drejtë. Gjithçka është shumë e shkurtër, është një kontratë një vit e gjysmë, por gjithçka është e shpejtë, tani janë dy ndeshje, pushime, pastaj dy të tjera. (…) Besoj se, nëse arrijmë këtë kualifikim të shumëpritur, shanset edhe për Botëror do të rriten, për shkak të numrit më të madh të grumbullimeve dhe kohës dhe zhvillimit tonë. Ne duam të besojmë se nëse shkojmë në Europian, puna është e mirë, lojtarët janë të mirë dhe rrisim shanset për të shkuar në Botëror”, theksoi trajneri.
SHQIPTARËT, FANATIKË FUTBOLLI
Silvinjo e kupton që shqiptari tashmë është një fanatik futbolli: “E kuptoj se rezultatet që federata dëshiron të arrijë dhe që po ua përcjellim futbollistëve mund ta bëjnë mjedisin tonë më të mirë dhe më të madh. Rezultati më i lartë i arritur ishte pjesëmarrja në “Euro 2016”.
Besoj se nëse arrijmë objektivin për të luajtur në Europian apo Botëror, tendenca është që të kemi stadiume të mbushura plot për ndeshjet e Kombëtares, për të përmirësuar kampionatin vendës dhë për t’i angazhuar të gjithë. Vetëm rezultatet mund ta sjellin këtë. Janë fanatikë futbolli, e duan shumë këtë lojë, por të gjithë presin një rezultat madhështor: “Do të shkojmë apo jo në Europian?”. Do të ishte e jashtëzakonshme!”, thotë Silvinjo.
DYERT E HAPURA
Edhe pse u largua nga Korinthians me vetëm 43 ndeshje, duke u kualifikuar në Kupën e Libertadores, por pa tituj të fituar, Silvinjo i la dyertë e hapura. Çdo projekt, derisa të jetë hartuar mirë, mund t’i interesojë teknikut 49-vjeçar.
“Është e vështirë për ne, si staf i ri, të bëjmë plane të mëdha. Ajo që lë të hapur janë mundësitë. Që kur fillova të punoja në një staf stërvitor, u ktheva për të jetuar jashtë vendit për pesë vjet, dy prej të cilave me Interin dhe tre me kombëtaren braziliane. Kam qenë në Francë, Korinthians, Shqipëri… kjo pjesë e njohurive të njerëzve ka ardhur duke u zhvilluar.
Kjo është: jam absolutisht i lumtur këtu, me shpresë për të arritur qëllimin tonë dhe pastaj do të shohim. Mundësitë për të punuar në Shtetet e Bashkuara ose Japoni, për shembull, nuk janë problem për mua. Nëse ka planifikim, njerëz të besueshëm të përfshirë, nëse shoh që ka mundësi të zhvillohet një punë e mirë… pse jo? Unë jam tashmë në Europë, pse jo? Kthimi në Brazil? Perfekte! Aty është Meksika… Pse të mos punoni në Meksikë, Argjentinë, Uruguai? E lë të hapur këtë derë, nuk ka kuptim, sepse më lejojnë mundësitë. Ka raste që në Shqipëri nuk ndihem as i huaj, por pa dyshim që jam! (qesh)”, përfundoi me shaka Silvinjo.